شعیر

چو شعر را به شعیری نمی خرند صغیر عجب که باز توانی سخن سرائی کرد

شاعری خر سری و درسرت از شعر هوس همچو اندر سر هر خر هوس کاه و شعیر

اردشیر مجرد تاکستانی(متولد ۱۳۲۸ شهر رشت در استان گیلان) او اصالتا اهل تهران و یکی از نقاشان مکتب مینیاتور است. وی نگارگر و محقق نگارگری و تذهیب و تشعیر

از فقد شعیرم اسب و استر همه مرد ور هست زری به شعر بایست شمرد

در کشور ری که رشگ باغ ارم است شعر از چه زیادست و شعیر از چه کم است؟

چون علی در ساز با نان شعیر گردن مرحب شکن خیبر بگیر

صوفی از آن زمنت دو نان بود خلاص کو قوت خویش ساخته نان شعیر را

شعیرات (به عربی: الشعیرات) یک روستا در سوریه است که در شهرستان حمص واقع شده‌است. شعیرات ۱٬۴۴۳ نفر جمعیت دارد.

و قیل: تصدّق علی (ع) بدینار. و روی انّ رسول اللَّه (ص) قال: «یا علی بکم یتصدّق الرّجل قبل نجواه»؟ فقال علی (ع): «اللَّه و رسوله اعلم»! فقال: بدینار. فقال علی: «الدینار کثیر لا یطیقونه»، فقال: رسوله اللَّه: «فبکم یا علی»؟ قال «حبّة او شعیرة». فقال رسول اللَّه: «انّک لرجل زهید» ای قلیل المال. قال علی (ع): «فبی خفّف اللَّه عن هذه الامّة».

شعر من دانا خرد نادان هر گلبن بود شعر من پیشش چو در پیش خر گلبن شعیر

سیصد انبار دگر کاه و شعیر برده گیر و خورده گیر و ریده گیر

شعرش خریده گوهر شعری بیک شعیر نثرش ز نثره کرده بر اوج فلک نثار