شعله ور

آتش آسوده می گردد ز دامن شعله ور اشتیاق من فزون از نامه و پیغام شد

در در آن سوی سرزمین‌های شعله ور قهرمان داستان به شهرش باز می‌گردد و بعد به عنوان نماینده برادرش که شهریار است با عده‌ای از سپاهیان به آن سوی سرزمین‌های شعله‌ور که تاکنون کسی نتوانسته برود می‌رود و در انجا با مردمی ملاقات می‌کند که اداب و رسوم آنها را ندارند و از دستگاه‌هایی هرچند ابتدایی استفاده می‌کنند و به پلیمف ها مقام می‌دهند. پس از بازگشت از آن سوی سرزمین‌های شعله ور با اتهامی مبنی برکشتن همسربرادرش مواجه می‌شود و در دفاع از خود او را می‌کشد و با فریاد مردم به عنوان شهریار انتخاب می‌گردد.

نه زان سان شعله ور شد آتش بیتابیم از دل که لعل آبدار او تواند کرد خاموشم

زتاب باده هر گه شعله ور شد شمع رخسارت در آن چشمیکه حیران تو گردید اشک اخگر شد

چو عشقت شعله ورگردد به جانم کجا پروایش از خشک و تر استی

روزی که شرار بغض و کین شعله ور است وز آتش فتنه خشک و تر در خطر است

زمین به زلزله از سیل اشک خانه کنم فلک به غلغله از برق آه شعله ورم

فریب صوت بلبل خورده ای ای گل، اگر خواهی بگو تا بال و پر، نزدیک شمع شعله ور گیرد

گهی اشک دیده ات را چو سحاب قطره زن جو گهی آه سینه ات را چو شهاب شعله ور کن

روی صراحی جلوه گر از عکس آبی شعله ور این ماهی سیمین نگر طبع سمندر یافته

نه زاهد ماند نه میخواره از حسن جهانسوزش که چون گردید آتش شعله ور در خشک و تر گیرد