شرمگین

آن نگاه شرمگین نگذاشت جان در هیچ کس آه ازان روزی که این تیغ از غلاف آید برون

چون نشد نخل قلم پیوند با انگشت او شرمگین چون بید مجنون، سر به پیش و بی بر است

می گزید او آستین را شرمگین در آمدن بر سر کویی که پوشد جان‌ها حله بدن

در مجلس شراب رخ شرمگین مجو از جویبار شعله گل کاغذین مجو

زان حلقه حلقه‌، حلقهٔ مارست شرمگین زان جرعه جرعه‌، جرعهٔ زهر است شرمسار

آسمان آن خط بر آن عارض نه بهر آن نوشت تا من و تو رنجه دل گردیم و آن بت شرمگین

باز کردیم دیده بر رخ دوست نگه شرمگین ما بگریخت

چند ایستاده حیران بنشین و رخ مپوشان ها ازکه وام‌کردی این خوی شرمگین را

با چشم شرمگین نتوان گل ز حسن چید لب بسته را ز نعمت الوان چه فایده؟

درپرده رونهفتن صائب زبی حجابی است رویی که شرمگین است از خود نقاب دارد