شجن

از قبول خدمت تو سرفرازم چون سپهر خویش گردم با طرب هنگامه کردم با شجن

آنچه در بستان شجر کارم نروید جز شجن هر چه مروا برگشایم نشنوم جز مرغوا

رو ز نخ ‌کم زن و دم درکش و بیهوده ملای که‌مرا جان و دل از غصه شجن در شجن است

راهی چو آسمان که نجومش بود ز ریگ دشتی چو بوستان که شجر دارد از شجن

بباغ چاکر دولت ازو دمید شجر بقلب دشمن ملت از او رسید شجن

شجن قرنین قرنین خواندم بر نوح نبی سلام دادم رستم

عنقریب ای اسیر بند غرور افتی اندر هوان و ذل و شجن

ای بمهر تو با هزار اسف ای براه تو با هزار شجن

سر شاه سبز و دل شاه شاد ولی شادکام و عدو در شجن

فعم صباحا لقد هیجت لی شجنا واردد تحیتنا انا محیوکا