شتری

اگر تو مشترییی گرد مه گرد بگرد گنبد دوار امشب

مائیم عیاران و عیاران مائیم بر دیده مشتری قدم می‌سائیم‌

چشم دارد بر متاع ما سپهر چنبری یوسف ما بهتر از گرگی ندارد مشتری

به هدیه گر رضا باشد درینت دهم انگشت با انگشترینت

تا مشتری بتابد بر بندگان بتاب تا آسمان بماند در مملکت بمان

کوهسار ششتری پوش ار حواصل پوش گشت زان حواصل آید اکنون سینۀ طاوس نر

زان مه که نواخت مشتری را جان داد بتان آزری را

چه گر انگشتری تو به نام است اگر از زر زنی آن هم حرامست

مشتری گر خصم او گردد نیارد کرد هیچ جرم کیوان از برای نحس او بر وی قران

هرگز نشود مشتری یوسف مصری شوریده سری کز پی سودای تو افتاد