شتافتن

از آن، تازیان آگهی یافتند سوی شاهشان تیز بشتافتند

همچنین رسم کایر در بین گله‌داران منطقه چلاو بخش امام‌زاده عبدالله شهرستان آمل در زمان پشم‌چینی بین گالش‌ها مرسوم است. کشاورزان برای دروی زمین‌های کشاورزی خود و دامداران (چوپانان و گالش‌ها) برای ساختن گاوبند یا «تلار» و آغل خود از دیگر گالش‌ها و چوپانان استفاده می‌کردند و خود نیز در وقت مقتضی به کمک آنها می‌شتافتند.

فراوان بت خوب رخ یافتند به جستن چو رفتند و بشتافتند

یلان سپه پشت برتافتند ز پس دشمنان تیز بشتافتند

قوله: «خُلِقَ الْإِنْسانُ مِنْ عَجَلٍ» عجله دیگرست و مسارعه دیگر، عجله ناپسندیده است و نکوهیده و در آن نهی آمده که: «فَلا تَسْتَعْجِلُونِ». و مسارعه پسندیده است و ستوده و بدان امر آمده که: «سارِعُوا». عجله استقبال کاری است نه بوقت خویش و مسارعة شتافتن است بکاری فرموده باوّل وقت خویش، عجله نتیجه وسواس شیطان است و مسارعه قضیه توفیقست و تعظیم فرمان، از عجله ندامت آید و شور دل، و از مسارعه سکینه پیوندد بجان و دل. هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ السَّکِینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ. حق جلّ جلاله آرامی فرو فرستد بر دل مؤمنان تا او را بشناسند نادریافته و دوست دارند نادیده، از کار خود با کار وی پرداخته و از یاد خود با یاد وی آمده و از مهر خود با مهر وی شده، همه یادها جز باد وی همه سهو است. همه مرادها جز مراد وی همه لهو است، همه مهرها جز مهر وی همه لغو است.

دلیران چو بهرام را یافتند پر از آب و خون دیده بشتافتند

در پیت آن فرقه که بشتافتند خویش چو گم کرده ترا یافتند

راه نایافته بیافتن است عشق بی‌خویشتن شتافتن است

عاقبت نشیمن‌گاه‌های آنان به ویرانی گرایید و به حال خود رها شد و ساکنان آن کاخ‌ها به سوی قبرهاشان شتافتند.» (رک: جعفریان، حیات فکری و سیاسی امامان، ۵۰۸–۵۱۰.)

جوانان حی چون خبر یافتند سراسر سوی کینه بشتافتند

تا کی چو موج آب به هر سو شتافتن در عین بحر پای چو گرداب بند کن

چو یکدم جای خالی یافتندی چو شیر و می بهم بشتافتندی