شبگیر

شبگیر می‌کن گر می‌توانی نظاره مهر از روزن صبح

تا دور شد از حلقه آنزلف شب آسا آشفته ندارد بجز از ناله شبگیر

تا وقت سحر نگر که خواجو نالد همه شب چو مرغ شبگیر

به شبگیر هشتم بنه برگرفت فرود آمد از کوه و ره برگرفت

به چندین سعی پی بردم‌ که از خود رفته‌ام بیدل رساند این شمع را با نقش پای خویش شبگیرش

بود هندستانی و از روی خود مهتاب دید زان به شبگیر بلند آن شوخ مه پیکر گریخت

دل زلف ترا گرفت، بد کرد شبگیر بد از برای خود کرد

بپرسید زیشان که شبگیر هور شنیدی شما بانگ نعل ستور

شام تا صبح به یک آه رسا ساز که ماه بدر بی محنت شبگیر نگردد هرگز

به شبگیر چون تاج بر سر نهاد همانگه فرستاده را در گشاد

سایه در مجموعه‌های بعدی اشعار عاشقانه را رها کرد و با کتاب شبگیر خود که حاصل سال‌های پُرتب‌وتاب پیش از سال ۱۳۳۲ است، به شعر اجتماعی روی آورد. مجموعهٔ «چند برگ از یلدا» راه روشن و تازه‌ای در شعر معاصر گشود. از نمونه کارهای وی می‌توان به آلبوم دستگاه چهارگاه و نغمهٔ افشاری اشاره کرد که در سال ۱۳۵۵ کانون فکری کودکان و نوجوانان به انتشار رساند. در این آلبوم نوازندگان برجسته به شکل تک‌نوازی و گروه‌نوازی در گوشه‌های دستگاه‌ها و آوازهای ایرانی جهت آموزش به نوجوانان علاقه‌مند اجرا کرده‌اند. این مجموعه با کمک کامبیز روشن‌روان پدید آمد.