شبنمی

بار بر هر کس بقدر طاقت اومی نهند گر گره در کار گل افتد چه باشد، شبنمی

هرچه هست و بود و آید در وجود شبنمی دان آن هم از دریای جود

دریای عیش در ته هر شبنمی نهان طوفان شوق بر رخ هر ذره آشکار

با تشنگی باز که در زیر آسمان دلهای آب کرده بود، شبنمی که هست

شبنمی؟ افتندگی تقدیر تست قلزمی؟ پایندگی تقدیر تست

قدم در راه جانان نه دمی تو فرو باران ز شوقت شبنمی تو

مرا پیمانه کی سیر از شراب ناب می‌سازد؟ کجا ریگ روان را شبنمی سیراب می‌سازد؟

این جهان و آن جهان و هرچه هست شبنمی لب تشنه از دریای توست

تاب نگاه گرم نداریم از کسی بر روی روزگار مگر چشم شبنمیم

کو ذره ای که صد خور بار جفا نداند کو شبنمی که صد گل درس وفا نداند