شبرو

از ماه سمن بر مه و خورشید رسد ضو دهقان سمن زار من است اختر شبرو

شبروی کرده کلنگ آسا همه شاهین دلان چون قطا سیمرغ را از آشیان انگیخته

شبرو‌ان را شکوفه ده چو چراغ تازه‌رو باش چون شکوفه باغ

در دام بسته شبرو چرخت سخت در بر گرفته اژدر دهرت تنگ

جیش تزار از چه در این کشور بگرفته خوی مردم شبرو را

بجز خیال کسی شبروی نیارد کرد در آن دیار که سر پاس پاس تو عسس است

به رسم شبروی اینجا سفر کن به سوی آفتاب من گذر کن

گر رخش همّت زین کنیم از هفت گردون بگذریم هنگام شب چون شبروان هنگامه بر گردون زنیم

خوش آن شبرو که می بیند کماهی به نور صبح از مه تا به ماهی

به حق محفل رندان و حلقه اوباش به دزد رهزن خونی و شبرو طرار