شبانروز

شبانروز مادر ز می خفته بود ز می خفته و هش ازو رفته بود

از استاد ابوعلی شنیدم که گفت چشم من بدرد آمد اندر آن وقت که از مرو بنشابور آمدم و شش شبانروز بود تا نخفته بودم، بامدادی در خواب شدم شنیدم که کسی گفت اَلَیْسَ اللّهُ بِکافٍ عَبْدَهُ بیدار شدم، چشم من درست شده بود و اندر وقت درد بشد و نیز هرگز چشم من بدرد نیامد.

همچنان تا چل شبانروز تمام سر نپیچیدند هیچ از یک مقام

به یکی لحظه سازدش روزی مایه غیبت شبانروزی

بدعا و ثنا شبانروزی یاددار قدر طغان خانست

شبانروزی از رونق بزم اوست که بر دست نرگس برسته ست جام

بایزید جواب داد: که من آن ندانم! آن دانم که اینجا مرد هست که در شبانروزی دریا‌های ازل و ابد در می‌کشد و نعرهٔ ‌«هل من مزید‌» می‌زند.

بهر روزی، چو خر شبانروزی مانده در زیر بار منّت...س

به یک زمان تو بسوزی به نور طلعت ما منم که سوخته ام در غمش شبانروزی

شبانروزی بکار او در استاد بنوهر ساعتش چیزی فرستاد