شارق

مهر او بر دلی که شارق شد هر که در خانه بود عاشق شد

ولی برتافت بر چون‌ها مشارق‌های بی‌چونی بر آثار لطیف تو غلط گشتند الفت‌ها

توئی نیر اعظم و نور انوار چراغ معارف فروغ مشارق

و از علما و ارباب معرفت کسانی هستند که اگر جمیع آنچه در تحت تصرف همه پادشاهان روی زمین است از حشم و خدم و خزانه و اموال و ممالک مشارق و مغارب به او بدهند به ازای آنکه یک جزء از صد جزء علم و معرفت او را بگیرند راضی نمی شود.

الا تا شب و روز، خورشید باشد درآفاق گه شارق و گاه غارب

ز مهرش مهر شد شارق ز شرمش ماه شد غارب قضا در دست وی همچون قلم اندر کف کاتب

اعیان چو مطالع و مشارق اسما چو شوارق و طوالع

غارب و شارقان حق طالب و عاشقان حق در تک و پوی و در سبق بی‌قدمی و بی‌پری

مشارق با مغارب را بیندیش چو این عالم ندارد از یکی بیش

رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ یرید به جنس المشارق و المغارب فی الشّتاء و الصّیف ای خالقهما و مالکهما. قرأ اهل الحجاز و ابو عمرو و حفص «ربّ» برفع الباء.