شادمانه

شاید که دو روز شادمانه بنشینی از غم زمانه

خوش دوان و شادمانه سوی خان از دعای او شدندی پا دوان

شاهش افزوده از شرف جاهی شادمانه نشسته چون ماهی

سپندارمذگان، مزدگیران یا مردگیران، این جشن و آیین کهن ایرانی را به هر نام که بخوانیم هم دارای مفهوم و مناسبت نیکو و زیبایی است و هم یادآور وسعت نگاه و آگاهی اجدادمان به شأن بانوان و خانواده است. امروزه نیز بیشترین جنبه مورد تأکید در جشن اسفندگان، قدردانی از بانوان است. شاید بتوان گفت؛ ایرانیان باستان مردمانی بودند که در افسانه‌ها، اساطیر و داستانهای و روایت‌های قصه گونه خود جنبه‌های شادمانه آنها را به شکلی ویژه در نظر داشتند.

کامران باش و شادمانه بزی دشمنانت اسیر گرم و حزن

چرا نخواهم باده چرا نجویم فخر که شادمانه ام از عز ملک شاهنشاه

اول: حسد تا به شادی آن کس اندوهگین بود و به اندوه وی شادمانه بود.

همواره شادمانه زیاد و بهر مراد توفیق جفت او و خداوند یار او

قیس خرما به آستین در کرد شادمانه برِ رسول آورد

تو بدو شادمانه ای بجهان شاد باد آنکه توبدویی شاد

چو نیک و بد به سر آید جهان همان بهتر که زندگی همه بر طبع شادمانه کند