شاخ شمشاد

شما در باغ و بستان خرم وشاد به خون غلطیده قاسم شاخ شمشاد

رنج فرقت پژمرد آنرا که او تازه همچون شاخ شمشاد آمدست

الا ای نوگل رعنا که رشک شاخ شمشادی نگارین نخل موزونی همایون سرو آزادی

شاخ شمشاد من شدم زمین گیر ز سوز غم پیر

چنان آفریدش خوب و درست تو گفتی که از شاخ شمشاد رست

ای سرو آزاد پدر ایشاخ شمشاد پدر ناکام و ناشاد پدر ای نو نهال بی بدل

شاخ شمشادست یا سرو سهی یا نارون یا صنوبر یا بلای خلق یا بالای دوست

فرازان قامتی چون شاخ شمشاد فروزان طلعتی چون نقش مانی

قرین یار سهی سرو را چه آگاهی است از آن کسی که زمین گیر شاخ شمشاد است

شاخ شمشادی که پیچیده ست نیلوفر بر آن سرو آزادی که دارد رخ ز گلبرگ طری