سیو

دل و مغز گرسیوز آمد به جوش دگرگونه‌تر شد به آیین و هوش

بدو گفت گرسیوز ای نامجوی ز بازی نشانی نیاید بروی

و زان پس به گرسیوز آواز داد کز ایدر بران باره بر سان باد

بدو گفت گرسیوز ای مهربان تو او را بدان سان که دیدی مدان

چو گرسیوز آید به نزدیک تو به بار آید آن رای تاریک تو

لطافت از دولب تو ربوده اند سه آب یکی حیات و دوم زمزم و سیوم کوثر

بدو گفت گرسیوز این بیژنست از ایران کجا شاه را دشمنست

به ملک و قوت و لشکر غلام او نسزند یکی قباد و دوم بهمن و سیوم نوذر

گر میوه‌ت باید به سوی سیو و بهی شو منگر سوی بی‌میوه و پر خار مغیلان

به گرسیوز بدنشان شاه گفت که او را به کوی آورید از نهفت