سینه چاک

از تیر غمزهٔ تو جگر خون و سینه چاک وز تار طرهٔ تو دگرگون و درهمم

لیک دامان پاک خواهد عشق دل حزین، سینه چاک خواهد عشق

سینه چاک آید برون از سنگ، آتش بعد ازین تیغ خود را گر کند بر سنگ خارا امتحان

بنده اش نواب «زینل خان »، که هست خصم شاه از دست تیغش سینه چاک

ز چشم شور اختر یک سر سوزن نیندیشم نگیرد بخیه چون صبح از گشایش سینه چاکم

پر از پیکان حسرت چون نگردد سینه چاکم که من محروم و جا در پهلوی او می کند ترکش

چون نسازد خانه تنگ صدف را سینه چاک؟ بحر تنگی می کند بر گوهر شهوار تو

چو بشنید او نام یزدان پاک نگردید خرم شدش سینه چاک

سینه چاک شوقم از فکر پریشانم چه باک هرکه ‌گردد شانه‌، یاد زلف و کاکل می کند

کسی جز شانه خار از پای من بیرون نمی آرد درین وادی ز بی غمخوارگی از سینه چاکانم