سیم تن

راستی از بس پریشانی برآن سیم تن کرده گردن کج ز وی خواهان درهم گشته ای

اول آن سیم تنی را که بود منظورم به وثاق آرم وبخشم بسی او را زر ومال

نه تو را سینه سیمین و دل سنگین است هر کجا سیم تنانند همه سنگدلند

قسمت رشته ز گوهر نبود جز کاهش دست کوتاه کنید از کمر سیم تنان

تا گوشه چشمی بمن آن سیم تن انداخت خوبان جهان را همه از چشم من انداخت

سنگین دلست و سیم تن از ارغوان دارد بدن شیرین دهان پیمان شکن جان از دهان او بلب

یوسفی جستم لطیف و سیم تن یوسفستانی بدیدم در تو من

هر شکن در طرهٔ آن سیم تن صد جهان جان را به یک دم صد شکن

به گهرهای تر از لعل لبت به حلی‌های زر از سیم تنت

درد طلق از چه سبب چهره تو زر اندود کیمیا وصلا اکسیر دما سیم تنا