سیسنبر

تیغ های کوه ازو پر لاله و پر سوسنست مرزهای باغ ازو پر سنبل و سیسنبرست

دمن چو روضهٔ خضرا ز برگ سیسنبر چمن چو بیضهٔ بیضا ز شاخ نستروَن

گر به خانم بگذری بینی به پیش مرز گل چون گیا پیچیده بر نسرین و سیسنبر مرا

همچو سیسنبر بپژمردم ز غم یک ره از ابر وفا بر من ببار

همه کوه چون تخت گوهر فروش ز سیسنبر و لاله و پیل غوش

نوبهاری ساختم ز اندیشه‌های تابناک کاندر آن جز لاله و نسرین و سیسنبر نبود

هر یکی را حلقه زن برگرد خط زلف سیا چون سیه ماری‌که دردم برگ سیسنبرگرفت

بَناتِ نَعش و ثریا چنان نمود مرا که شاخ نسترن اندر میان سیسنبر

بوی سیسنبر از حرارت خویش عقرب چرخ را گداخته نیش

تانماند به گلاب آن عرق مرز نگوش تا نماند به می قطر بلی سیسنبر