سیاحت

معنی کلمه سیاحت در لغت نامه دهخدا

سیاحت. [ ح َ ] ( ع مص ) سیر کردن. رفتن بر زمین. ( غیاث ) ( از آنندراج ). گردش. بگشتن. ( نصاب الصبیان ). رفتن در زمین. ( دهار ). سفر و سیر و گردش در روی زمین از شهری بشهری رفتن. مسافرت. زیارت. جهان گردی. جهان پیمایی. کیهان نوردی : تنی چند از روندگان متفق سیاحت بودند و شریک رنج و راحت. ( گلستان ).
- امثال :
هم سیاحت است هم تجارت .
- سیاحت کردن ؛ گردش کردن. سیر نمودن. جهانگردی کردن :
اگر پارسایی سیاحت نکرد
سفرکردگانش نخوانند مرد.سعدی.
سیاحة. [ ح َ ] ( ع مص ) سیاحت. رجوع به سیاحت شود.

معنی کلمه سیاحت در فرهنگ معین

(حَ ) [ ع . سیاحة ] ۱ - (مص ل . ) گردش کردن ، گشتن . ۲ - (اِمص . ) جهان گردی .

معنی کلمه سیاحت در فرهنگ عمید

۱. گردش کردن در شهرها و کشورهای مختلف، جهانگردی.
۲. تماشا کردن.

معنی کلمه سیاحت در فرهنگ فارسی

گردش کردن درشهرهاوکشورهای مختلف، جهانگردی
۱ - ( مصدر ) گردش کردن در شهر ها و کشور های مختلف . ۲ - ( اسم ) جهانگردی .
سیر کردن و رفتن بر زمین گردش

معنی کلمه سیاحت در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] سیاحت به معنی گردشگری است که‏ از آن به مناسبت در باب صلات یاد کرده‏اند.
۱. ↑ توضیح المسائل مراجع ج۱، ص۶۹۸ م۱۳۰۰.۲. ↑ توضیح المسائل مراجع ۱، ص۷۰۶ م۱۳۱۵.۳. ↑ تحریر الوسیلة ج۱، ص۲۵۵.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۵۶۷.
...
[ویکی فقه] سیاحت (قرآن). سیاحت به معناى سفر، سیر، گردش بر روى زمین، از شهرى به شهرى رفتن، جهانگردی
توبیخ شدن مشرکان، به دلیل سیر نکردن در زمین، جهت عبرت آموزى:۱. ... أَ فَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ ....
یوسف/سوره۱۲، آیه۱۰۹.
← مشاهده فرجام استهزاگران انبیا
...

معنی کلمه سیاحت در ویکی واژه

escursione
gita
سیاحة
گردش کردن، گشتن.
جهان گردی.

جملاتی از کاربرد کلمه سیاحت

شیخ احمد بهبهانی (۱۱۹۱–۱۲۳۵ق/ ۱۱۵۶–۱۱۹۸ش)، عالم شیعی قرن ۱۳ق، و یکی از چهره‌های برجسته خاندان آل آقا (نوادگان وحید بهبهانی) است. وی افزون بر مقام علمی و تألیفاتش، به دلیل سیر و سیاحتش در ایران، عراق و هند و بر جای نهادن خاطراتش، منزلت ویژه‌ای دارد. وی به سبب تولد در کرمانشاه به نام آقا احمد کرمانشاهی نیز شناخته‌شده‌است.
وی در دوران جوانی با شوقی وافر به سیر و سیاحت پس از از دیدار از ونیز به سال‌های ۱۴۹۴ و ۱۴۹۵ با دریافتی تازه از دنیای خارج و مقام هنرمند در آن به زادگاهش بازگشت. و ده سال در آنجا اقامت کرد. بیشتر کارهای مهم حکاکی خود را در این دوره انجام داد. در همین دوره بود که به حکاکی روی مس پرداخت و مانند بسیار از هنرمندان دوره رنسانس، به مسایل مربوط به ژرفانمایی در نقاشی و نسبت‌های بدن انسان و نیز کالبدشناسی علاقه‌مند شد.
به نظر می‌رسد این اثر نخستین بار توسط میرزا ابوطالب زنجانی در سال ۱۳۱۰ قمری به فارسی ترجمه شده و با نام «سیاحتنامه» به چاپ رسیده است.
غالب به اختیار سیاحت ز من مخواه کو فتنه ای که سیر بلاد عجم کنم
فقیری آگاه و طالب صحبت اهل اللّه بوده و در اقالیم مختلفه سیاحت می‌نموده. آخرالامر در هندوستان درگذشت. این رباعی از او نوشته شد:
هنوز در ایران صنعت اکوتوریسم وجود ندارد. بسیاری از شرق‌شناسان و جغرافی‌دانان برجسته جهان، تمدن ایرانی را حاصل انطباق بسیار هوشمندانه با طبیعت چندگانه فلات ایران دانسته‌اند. بسیاری از آداب و رسوم نواحی بومی کشور بخشی از توانمندی صنعت توریسم ایران به‌شمار می‌آید. واقعیت این است که در گوشه و کنار ایران همه ساله بسیاری از آیین‌ها برپا داشته می‌شود که حضور در آن‌ها در یافتن راز و رمز آن‌ها آرزوی بسیاری از علاقه‌مندان به سیر و سیاحت است، شناسایی این آداب و رسوم این فرصت را فراهم می‌آورد که برای برگزاری تورهای اکوتوریسمی به مضاعف‌سازی جاذبه‌ها پرداخته و شمار متقاضیان آن را افزایش دهند.
پارک سیاحتی ساحل یا همان باغ وحش اهواز پارک ساحلی ربیع و ده پارک کوچک در این منطقه قرار گرفته‌اند.
وجود چشمه‌های فراوان که مشهورترین آن‌ها سر آب اردشیر است و همچنین باغ‌های مرکبات زیبا و سرسبز در اطراف آن، این مکان را به یک مکان زیارتی و سیاحتی تبدیل کرده‌است. امامزاده سیدحسین در نوروز ۱۳۸۹ بیش از ۱۵۰ هزار نفر مسافر پذیرفت.
از صف صوفیان سبک سیری در سیاحت گذشت بر دیری
در سیاحت بود در پهنای هند تا به شهری آمد از اقصای هند
با پیروزی انقلاب ایران (۱۳۵۷) در سال ۱۳۵۷، ابتدا وزارتخانه‌ای به نام «وزارت ارشاد ملی» از ادغام وزارت خانه‌های «اطلاعات و جهانگردی» و «فرهنگ و هنر» تشکیل شد که به سرعت به نام «وزارت ارشاد اسلامی» تغییر نام یافت و کلیه وظایف و مأموریت‌های مربوط به امور سیاحتی، زیارتی، ایرانگردی و جهانگردی در قالب «معاونت امور سیاحتی و زیارتی» در این وزارتخانه سازمان‌دهی شد.
ابوطالب سیاحت خود را از ترکیه آغاز کرده و از راه سامرّا به بغداد رفته و بعد به کربلا و نجف رفته و سپس از بغداد عازم سامرّا رفت.
میرزا صادق نام داشته و چندی لوای سیاحت افراشته. ارادت غلام علی شاه جلالی هندی را گزیده و در فیافی سلوک دویده. گویند مردی صاحب ذوق بوده اما به طریقهٔ سلسلهٔ جلالیه رفتار می‌نموده. ملاقاتش اتفاق نیفتاد. چند سال قبل از این فوت شد. دیوانش به نظر رسید قریب پنج هزار بیت است. این دو بیت از اوست:
برخی از برجستگان جهان اسلام مانند مرتضی مطهری (فیلسوف ایرانی) و سید علی خامنه‌ای (رهبر فعلی ایران) از آثار آقا نجفی قوچانی (به ویژه کتابهای سیاحت غرب و سیاحت شرق) تعریف و تمجید نموده و دیگران را به خواندن آنها تشویق کرده‌اند.
ولی اگر به سیاحت رود به خطهٔ روم ز شرم همچو زنان چادر افکند بر سر