سگ دو

چون نیست صبر از روی تو، هر ساعتی بر بوی تو چون سگ دوم در کوی تو، گر چه نخوانی، ای پسر

با این پلنگ همتی از سگ بتر بوم گر زین سپس چو سگ دوم اندر قفای نان

آن سگ دوزخ که تو بشنودهٔ در تو خفتست و تو خوش آسودهٔ

امروز خاک پای سگ دوست شد کسی کو کرد در جهان سری و دوش گردنی

امروز دم کر و فر خواجه بلند است البته که این سگ دو سه خر داشته باشد

دور باد از رزم شیران چشم سگ دور باد از مهد عیسی کون خر

ای سگ دوست به جانت که چو غم جانم خورد استخوانم را در دوزخ حسرت انداخت

بسان سگ دو چشمش چار و هر چار سفید اندر ره یک پاره نان باد

سگ دوست شد و تو آشنا نه سگ را حق حرمت و ترا نه

سگ دون‌همت استخوان جوید پنجهٔ شیر مغز جان جوید