سپیدکاری

درست گشت مرا کاصل برف و سرما هست سپیدکاری حساد و سردی اعدا

آموزد سرو را سواری شوید ز سمن سپیدکاری

ای شوخ سیه‌گری که از تو کم دید کسی سپیدکاری

هجران سیه‌گر توام کشت این نیز هم از سپیدکاریست

اگر نه رای تو بودی برویم آوردی سپیدکاری گردون هزار روز سیاه

شب چو نقش سیاه‌کاری بست روزگار از سپیدکاری رست

دل من از سیهی دادن تو سیر آمد دل تو سیر نگشت از سپیدکاری خویش

مرد را نه زبانِ اعتذار بود و نه رویِ استغفار، با همه سرزدگی و سیه‌روئی که از سپیدکاریِ خویش داشت، گفت:

دراز گشت حدیث درازدستی ما سپید گشت به یک ره سپیدکاری برف

اگر نه رای تو بودی به رویم آوردی سپیدکاری گردون هزار روز سیاه