سپیده دم

ای باد سپیده دم سفر کن یک چند رفیقی قمر کن

می مغان مخور امشب که تا خوری فردا سپیده دم ز کف ساقیان شراب طهور

درون حجله زنگار هر سپیده دمی عروس گل شود از بانگ بلبلان بیدار

ز دیده تا سپیده دم ستاره میبارم ستاره میبارم

سپیده دم تو به خواب و مرا بکشته ز رشک مراغه ها که به گرد رخت صبا کرده

به دل گفت بهمن که این رستمست و گر آفتاب سپیده دمست

سوره «فجر» بعد از سوره لیل نازل شده‌است (همچنانکه در طبیعت هم سپیده دم فجر، پس از شب فرا می‌رسد).

بینی اندر سپیده دم به نهیب که ز لرزه همی نیاسایند

دگر روز چون خسرو آسمان برآمد زگردون سپیده دمان

جامه روز را همی دوزد هر سپیده دمی گریبانی

چون نزاری سپیده دم بر کف قدحی سر سیاه باید داشت

برخی از خدایان اساطیر باستانی ارمنی، بعدها، همچنان در کنار خدایان پانتئون جدید پرستیده شدند و حتی عده‌ای از آن‌ها شخصیت‌های واقعی تاریخی انگاشته شده، چهره‌ای تاریخی بخود گرفتند و افسانه‌های ساخته و پرداخته شده پیرامون آن‌ها که از دوران‌های سپیده دم تاریخ ارمنستان و درگیری‌ها و جنگ‌های طولانی دولت اورارتو با دولت آشور مایه گرفته‌اند؛ سده‌ها بعد به صورت وقایع تاریخی تلقی شده وارد تاریخ گردیدند.