سپهبد

سپهبد به گودرز گفت آن زمان که تاریک شد گردش آسمان

شاه غازی سپهبد اعظم کاشکار و نهان همی بخشد

سپهبد بر مرز شهر ودود بزد خیمه تا لشگر آمد فرود

درآید طلسم سپهبد به دست ازو چاره سام یابد شکست

ندیدند از ایشان کسی را به جای سپهبد سوی رفتن آورد پای

به راه سپهبد من استاده ام دل و دیده را تیز بگشاده ام

سپهبد چو آن تیره دل را بدید بدانست روزش به آخر رسید

سپهبد براهیم نامش بود که جنگ فلک در نگاهش بود

بگفت این و آن خطّ و پیمان بداد ببوسید پیش سپهبد نهاد

آن سپهبد که باد حمله او بگسلاند ز روی کوه کمر