سپاهی

دریغت نیاید همی خویشتن سپاهی شده ز این نشان انجمن

شد خراب از غم او هر دلی آری نشود خود به ویرانی یک خانه سپاهی قانع

کیست با من طرف جنگ شود؟ اشک و آه است سپاهی که مراست

سپاهی فراوان بر پیلتن ز کشمیر و کابل شدند انجمن

تو خواهی که جنگی سپاهی گران همه نامداران و کنداوران

در سال ۱۹۶ میلادی امپراتوری روم براین سرزمین تسلط یافت. در سال ۳۹۵ میلادی با تجزیهٔ دولت روم به دو امپراتوری روم شرقی و امپراتوری روم غربی، سرزمینی که شامل ترکیه کنونی است قسمتی از روم شرقی یا بیزانس گردید. پایتخت این دولت شهر بیزانس بود؛ که در زمان کنستانتین امپراتور روم و با رسمیت یافتن مذهب مسیح تغییر نام یافت و به «کُنستانتینوپولیس» نامور شد. اما ترکان مهاجر که آرام آرام وارد شبه جزیرهٔ آناتولی شده بودند توانستند پس از دو قرن با قدرت تمام این سرزمین را از آن خود کنند تا سرانجام سپاهیان محمد دوم در سال ۱۴۵۳ شهر مسیحی «کنستانتینوپولیس» را گشودند و به عمر روم شرقی در این منطقه پایان دادند.

در اواخر ۱۰۳۹ میلادی، آشوت چهارم در گذشت؛ در همین زمان سپاهی به فرماندهی شخصی به نام «ابوالاسور»،[پانویس ۱] که

سپهدار قارن شده سوی روم سپاهی کشیده بر آن مرز و بوم

مگر محمود می‌شد با سپاهی ز هامون تا بگردون پایگاهی

سپاهی همان مردم زیر دست همانا که از او بلاکش تر است

سپاهی پدید آمد از کاروان که بودند زانسو به تندی روان

همان گه سپاهی گران ساختم همه گنج خانه بپرداختم