سوفار

به سوفار آهی که برمی‌کشید تتقهای چرخی به هم می‌درید

بناچخی که همی راند خصم را میدوخت زه کمان و سر انگشت چست بر سوفار

پیکان بود ز خنده سوفار بی نصیب دلتنگ را ز چاک گریبان چه فایده؟

سوفار نه تا رشته درآرند و بدوزند سر نیز نه کز پای بیارند برون خار

چنان دستی است در مهمان نوازیها مرا صائب که چون سوفار، پیکان از دلم خندان برون آید

ز هر جانب برآید نعره کوس دهد سوفار ناوک جمله را بوس

تیری است که در رفتن سوفارش به پیش است هر چند که هر تیر سپس دارد سوفار

شادیی کز ته دل نیست، کدورت به ازوست خون کند خنده سوفار دل پیکان را

ْآنکه چشمی پر گهر از گریه چونپیکاننمود با دهانی پر ز خون از خنده چون سوفار شد

عشرتم راگریه خونین بود در آستین بوی خون گل می کند ازخنده ام سوفاروار