سودابه

سودابه خم گیسو ضحاک لب نوشت چشم تو شه ترکان دل گشته سیاوشت

نهانی ز سودابهٔ چاره‌گر همی بود پیچان و خسته جگر

شاهزادهٔ نجیب سیاوش، فرزند شاه کیکاووس ایرانی و از شاگردان رستم پهلوان است. نامادری جوان او سودابه قسم می‌خورد که از او انتقام بگیرد زیرا سیاوش عشق او را رد کرد. در این میان سپاهیان حاکم توران افراسیاب، به ایران هجوم آوردند اما ایرانیان به رهبری سیاوش بر دشمنان پیروز شدند. افراسیاب به نشانه آشتی، گروگان‌هایی را فرستاد، اما شاه کیکاووس پیر دستور اعدام آنها را داد. سیاوش که از چنین نیرنگی شوکه شده، ایران را ترک می‌کند و نزد افراسیاب به توران می‌رود و مخالفت خود را با چنین عملی از سوی کیکاووس اعلام می‌کند.

مگر بود سودابه دخت خدیو ز دریاش بردند زی شاه نیو

گواه دامن پاک سیاوش گشت چون آتش فلک خاکستر غم بر سر سودابه می‌ریزد

بدو گفت سودابه گر گفت من پذیره شود رای را جفت من

برآمد برین نیز یک روزگار چنان بد که سودابهٔ پرنگار

غمی گشت و سودابه را پیش خواند ز کاووس با او سخنها براند

سودابهٔ حیله‌گر پیش افراسیاب به سیاوش تهمت خیانت می‌زند. کیکاووس به نادرستی سخنان سودابه پی می‌برد و برای ثابت کردن آن، دستور می دهد تا آتشی برپا کنند...

چو سودابه پوشیدگان را بدید ز بر جامهٔ خسروی بردرید

شبستان همه پیش سودابه باز دویدند و بردند او را نماز

سزا دید سودابه را جفت خویش ببستند عهدی بر آیین و کیش