سهمناک

وگر بتر بود اندر هجای او بمثل جز از برای سر سهمناک خر نبود

اگر طوفان بادی سهمناک است سلیمانی چنین داری چه باک است

کجا امشب شبی بس سهمناکست جهان را از دمه بیم هلاکست

یارب آن سهمناک ساعت چیست که تو با خود و درع بگرازی

ما آن ماده شتر را برای آزمایش‌شان می‌فرستیم. پس مراقب‌شان باش و صبر کن و به آن‌ها بگوی که آب میان‌شان تقسیم شده. نوبت هر که باشد او به سر آب می‌رود. یارشان را ندا داد و او شمشیر بر گرفت و آن را پی کرد. عذاب و بیم‌دادن‌های من چگونه بود؟ ما برای آن‌ها یک آواز سهمناک فرستادیم. پس همانند علف‌های خشک آغل گوسفند شدند.[آیه ۷۳]

اکنون که شد وظیفه دو سرهنگ سهمناک هرمه مرا زحضرت فرخندۀ وزیر

بود سرهنگی از نژاد بزرگ تند چون شیر و سهمناک چو گرگ

بود صورت آتشی بس سهمناک شعله او گشت آنجا تفت ناک

به ناگه بلرزید ارکان خاک برآمد یکی ویله ی سهمناک

دید پیلی سهمناکی می‌رسید اولا آمد سوی حارس دوید

موی عزرائیل به تنش هست یعنی: مهیب و سهمناک است

برخاست و بدان غار شد. اژدهایی دید عظیم سهمناک، چون آن بدید بیهوش شد و جامه نجس کرد، و بی‌خود خود را از آنجا بیرون انداخت، و کفش در آنجا بگذاشت. و همچنان باز خدمت شیخ آمد، و در پایش افتاد و توبت کرد.