سه گوهر

گدازیده یکی دو تا فسرده بیک لون این سه گوهر بین ملون

بود گنج دو عالم در سه گوهر کز آنها می‌شود کامت میسر

هفتاد و سه گوهر ز سحاب قلمم ریخت خشکی نفشارد رگ این ابر کرم را

شاه چون دید کان سه گوهر پاک می‌شناسند گوهر از خاشاک

ازین هر سه گوهر بود مایه‌دار که زیبا بود خلعت کردگار

بوی جودت شنیده ز آن قلمم هر دم از عطسه گوهر اندازد

تو با سه گوهر شهوار تا به حشر بمان که چشم ملک به دیدارتان چهار شود

مدفن او در گورستانی است متعلق به مدرسه گوهرشاد در هرات. این مدرسه در ۱۳۰۲ ق / ۱۸۸۵ م ویران شد. لیکن آثار مقبره‌ها را همچنان می‌توان مشاهده کرد. روشن نیست که خسارت‌های بعدی این گورستان ناشی از گذشت زمان است یا به دلیل جنگ اوایل دهه ۱۳۶۰ ش / ۱۹۸۱ م که بر اثر آن، بخش قدیم هرات به‌شدت آسیب دید.

دو سه گوهر ز گلوبندم ریخت بستم و باز بگردن کردم

سه گوهر بدان حقه اندر نهفت چنان هم که دانای ایران بگفت

به باغ ملک رسته چون صنوبر سه گوهر چون فروزنده سه اختر