سنگ پشت

کوه چون سنگ پشت، سردزدد هرگه افروخت تیغ برق آثار

رهی بر این چنین کوه درشتی به هم پیچیده مار و سنگ پشتی

آواز گیره دار شتر چون بلند شد در حال سنگ پشت بیامد تپان تپان

یکی دست و پا غنچه کرده چو مشت به زیر سپر خفته چون سنگ پشت

هان و هان غافل مشو زین سنگ پشت کو هزاران چون تورا این سنگ کشت

ماه چون سنگ پشت سر به کتف درکشد روز کارزار ملک

کمربندشان ریسمان درشت کله خودها کاسه سنگ پشت

بدید گرز گران سنگ ماه بر کتفش چو سنگ پشت سر اندر کتف کشد هر ماه

سنگ پشت با خود گفت هیچ به از آن نیست که این بد سرشت را از این خوی زشت برهانم و نیکو سرشتان را از آسیب وی ایمن گردانم به آب فرو رفت، وی را موج بربود و به جایی برد که هرگز نبود.

چو پشت ماهی و چون پشت سنگ پشت شود ز روی جوشن و برگستوان همه میدان

برای پرستشگاه، محراب‌ها و همچنین جدول‌هایی می‌ساختند که خون قربانیان و شراب مقدس در آن‌ها ریخته شود، در محراب همه گونه ظرف، و همه نوع تندیس جانوران مانند گوسفند و بز و سنگ پشت از چوب و مفرغ یا سنگ، که بعضی از آن‌ها را می‌آویختند دیده می‌شد، همچنین سلاح‌های گوناگونی مانند شمشیر، تبر و تیر در آنجا می‌گذاشتند.