سموم

مهر تو شرابی است گوارنده‌تر از نوش کین تو سمومی است گدازنده‌تر از سم

هزار خنجر زهر آب داده در دلهاست ازو که کرد جگر گوشه ی ترا مسموم

نامرد را به لخلخه آسایش مشام مرد از تف سموم به صحرا شود هلاک

سرانجام ملکشاه در ۱۹ نوامبر سال ۱۰۹۲ میلادی و تنها چندی پس از خواجه نظام‌الملک، (احتمالاً به دلیل مسمومیت) درگذشت.

نم چه سود این زمان که کشت امل خشک گشت از تف سموم اجل

به باد داد غبارم سموم هجر هنوز نشد جراحت ناسور ما علاج‌پذیر

یک سمومی بگذرد بر آن چمن هم بسوزد لاله و هم نسترن

در آب و آتشم از تاب کو سموم اجل که ذره ذره دهد خاک هستیم بر باد

تا جهان لرزان بود مانند برگ در شمال و در سموم بعث و مرگ

چو برگ لاله سموم غمت گداخت مرا روم بدشت عدم کاین هوا نساخت مرا

روز بودی که صد تن کاری اندرو گشتی از سموم تباه