سمط

خجسته این انجمن از این مسمط بود مسمط ما، به از هر چه مسمط بود

زحسن لفظ تو غیرت بود سالک لئالی را زلفظ نظم من حسرت بود سمط ثریا را

خامهٔ او چو یار شد با دست سمط لؤلؤ زیک نقط پیوست

طاووس مدیح عنصری خواند دراج مسمط منوچهری

ففی السمط یاقوت و لعل وجاجة و ان کان لی ذنب یکفر بالعذر

غاده فیهن کالسمط من الدر النضید قدها غصن به اینع رمان النهود

بمدح شهزاده تا رای مسمط کنم روح منوچهریم همی کند آفرین

با شروع دوره استبداد صغیر، تقریباً همه نشریات تعطیل شدند و فضای مطبوعاتی کشور افول کرد. درنتیجه فعالان جراید چاره‌ای جز خانه‌نشینی یا فرار نداشتند. علی اکبر دهخدا، که در روزنامه صور اسرافیل با میرزا جهانگیر خان همکاری نزدیکی داشت و بعد از به توپ بستن مجلس به اروپا فرار کرد، در آنجا به یاد کشته‌شدگان این واقعه، قطعه شعری در قالب مسمط سرود و آن را به میرزا جهانگیرخان تقدیم کرد. این شعر با نام «یاد آر ز شمع مرده یاد آر» مشهور شد.

همشان نقی و تقی و همسر عسکر (صامت) به امامت بنما ختم مسمط

گشادم و ز سوادش کتابتی دیدم چو عقد لولو منثور و سمط در نثیر

اما چه این مسمط فرموده قواست فرمان وی مطاع است احکام و قبولست