سلی

عالمی چون سیر چشمی نیست در ملک وجود هست هر موری درین وادی سلیمان دگر

وزیر شاهنشان آصف سلیمان فر که خاک در گه او داد انس و جان بوسه

ز خواب عافیت بیگانه باشد چشم زخم من سرتسلیم‌ تا ننهد به بالین ‌پر تیرش

اختیاری نیست کار عشق آن بدخو سلیم راه دل را چشم او خواهی نخواهی می‌زند

تنگ میدان تر بود از حلقه انگشتری ملک امکان پیش چشم آن سلیمان زمان

آصف ار آن ملک را ضبط آنچنان کردی به رای گم کجا کردی سلیمان مدتی انگشتری

از من هیچ نمی پرسید هر روز یک بار سوار می شد و باز می آمد. یک روز از او پرسیدم که هر روز تو را می بینم که سوار می شوی و زود می آیی، به چه کار می روی؟ گفت: ابراهیم بن سلیمان پدر مرا کشته است شنیدم که پنهان شده است، هر روز می روم به امید آنکه شاید که او را بیابم و به قصاص پدر خود برسانم.

به چشم دل چه من دیدم دل موری عیان دیدم سلیمانی در او اندر به کار مملکت داری

قیشدا چیخدی یاغیشیدی سلیدی

سیم بی قلب بیندوز که در درگه دوست نپذیرند ز کس هیچ بجز قلب سلیم