سلمان

تا مسلمان باز بیند خویش را از جهانی برگزیند خویش را

از باغ معجزت گل سلمان شکوفه بست ظاهر شداست کار تو بر پیر و بر جوان

جن چو بشنود این سخن جانش نماند یک پری گوئی مسلمانش نماند

که یک دو ماه به فرمای بر طریق رضا اجازت پدر بنده بنده ات سلمان

یکی صد می شود زور کمان از حلقه گردیدن کی از پیری مسلمان نفس کافر کیش می گردد؟

مرد مسلمان اگر ز زلف سیاهش کفر نیارد مرا محال نماید

به کفر زلف تو ایمان من آوردم به جان و دل سر موئی نمی گردم مسلمانم به جان تو

سنایی از غم عشقت سنایی گشت ای دلبر مگویید ای مسلمانان خطا باشد خطا باشد

ولی وصیتم اینست بر تو ای همزاد که چون رسی تو به درگاه خواجه سلمان

بدین فر و فرهنگ و نور و نوا مسلمان نباشی نباشد روا