سلسبیل

خوبان نعره زنند بر دهن و کام تو در لبشان سلسبیل در کفشان یاسمین

برون از تشنگی درآتش است اما درون بنگر که نهر سلسبیلش در گلوی دل روان بینی

بر سلسبیل و خلد برین راه یافته است آن را که هست پیش دل و دست تو سبیل

به کابین او کوثر وسلسبیل فرات است و جیحون وسیحون ونیل

بر طبر خون لبش چشم و شفای هر علیل خنده‌اش سرچشمه «فیما تسمی سلسبیل»

نماییم از کوثر و سلسبیل من و باب بر دوستانمان سبیل

عشق نی بل سلسبیل و کوثر است ساقی آن مصطفی و حیدر است

آب ازین چشمهٔ سبیل بنوش باده زین جام سلسبیل بنوش

آشفته خاک راه تو خواهد نه سلسبیل مستسقی وصال تو را شوق آب نیست

باده مشکبوی ما بید و کنار کشت ما کوثر و سلسبیل ما طوبی ما بهشت ما