سلسال

خلخال زر تو تاج بر سر سلسال لب تو رشک کوثر

خاک جسمش ز مرتبت صلصال آب چشمش ز معرفت سلسال

که با قبول تو فردوس شد زمین سراب که با نزول تو سلسال گشت آب اجاج

ببین که ربع و دمن شد ربیع و قاع بقاع حمأحمی شد و صلصال مملو از سلسال

فراز لوح بیاضش خطوط سلسله هاست که کرده باد عیان از تموج سلسال

تا غبار مرض و خوف نشاند زرهش می کشد چرخ به دلو از یم کوثر سلسال

خاک جسم و آب چشم ما به دست عشق تست خاک را صلصال کردی آب را سلسال کن

چو سیف الدوله از سلسال باقی ریاض احمدی را گشت ساقی

غلمانش بر حمیت در گشاده، حورانش بخدمت ایستاده. موج سلسالش زنجیر هر جان، بار اشجارش یاقوت و مرجان. ولی از هر سو شحنگان بردرند و هر کس رانه در خور که آن در، باری یابد یا در آن جا جائی جوید.

ساقی سلسال دهم سلسبیل مطربم آواز پر جبرئیل