سلاسل

هر تار آن شکن که گره در گره بود فرزانه را سلاسل و دیوانه را رسن

به مغز بیش رسد فیض گل چو دسته شود ورگر نه زور جنون عاجز سلاسل نیست

رو قطع تعلق کن امروز که فردا آسوده ز اغلالی وایمن ز سلاسل

صائب از قحط هم آوازست در دشت جنون گوش اگر گاهی به فریاد سلاسل می دهیم

سلاسل را چو زلف یار گفتند بود در گردن ما گر چنین است

مهر رخسار تو داغ عشق بر دل می‌کشد سنبل زلف تو، مه را در سلاسل می‌کشد

قلعه سلاسل تا اواخر دوره قاجار مرکز حکومتی شوشتر و استانداری خوزستان بوده و مرکز مدیریت آب منطقه دشت میان‌آب شوشتر از طریق کنترل نهر باستانی داریون به حساب می‌آمد، اما در حال حاضر تخریب آن به حدی است که در حال نابودی است.

چون گره در موفتد واکردن او مشکل است دل رها از قید آن مشکین سلاسل کی شود؟

و قال (ص): «عجب ربّنا من اقوام یقادون الی الجنّة بالسلاسل».

چو در بند زلف توام هست یکسان رها گر کنی ور ببندی سلاسل

ز گفتگوی پریشان ما جهان پر شد بس است هر دل دیوانه را سلاسل ما