سقف

بعد از آن از برکیارق وز محمد مدتی سقف ایوان شهنشاهی به‌کیوان در رسید

شراب من چه عجب خشت اگر ز خم برداشت که سقف میکده ها را خطر ز جوش من است

این طرح خانوارهای تا سقف شش نفر را پوشش می‌دهد.

آن مکان کز تو فلک قدر و زمین بسطت شده است در نهاد خود فلک سقف و زمین بنیاد باد

روشن ز ماه تابه ی خورشید طلعتش این سقف تا به خانه که کیوانش روزن است

چو بخشد سایه سقفش سعادت چه جای سایه فر همایست

آنکه از ایمای انگشتش دو گیسو بند کرد از چه از یک آینه بر سقف چرخ چنبری

ز دود تیره که بر شد به سقف دود اندود گرفت آتش رخشنده در میان گوهر

ندانم این من و ماباقی است است روی چه اصل بنا که پی ننهادند سقف روی کجاست

با همت تو چهار طاقی است این سقف که نامش آسمان است

اگر دانم به آن لب می رسد صائب شراب من به جوشی می توانم سقف این میخانه بردارم