سفره

از کوزه شهود بود آبم از سفره وجود بود نانم

چون فلک از مهر و مه بر سفره دارم نان قاق روز و شب شرمندگی از میهمان باشد مرا

در سال ۱۸۴۹ توکویل وزیر امور خارجه فرانسه او را رئیس دفتر خود کرد و راه را برای سفرهای گوبینو به مشرق‌زمین هموار کرد.

چون سفرها کرد و داد راه داد بعد از آن مهر از دل او بر گشاد

از سفره این بزم به جز زهر نخوردیم وز ساغر این عیش به جز غم نچشیدیم

مرغزی و رازی افتند از سفر همره و هم‌سفره پیش هم‌دگر

نعمت الله را اگر خواهی که مهمانی کنی سفره ای گرد جهان سر تا به سر باید کشید

خوانی نهاده نی بجز از سفره فلک دستی گشاده نی بجز از پنجه چنار

زشتست ما به راحت و صاحب به کارزار در خانه میزبان نه و بر سفره میهمان

اى گربه! چرا ما و تو هر دو سرگردان و در انتظار یکدیگر نشسته باشیم و بیهوده در مکر و حیله بر یکدیگر گشاده، حقیقت آنکه دل من با تو صاف است اما دل تو را صاف نمى‌بینم و اگر نه چه معنى دارد که مکرر حرف آزمایش می‌زنى آخر‌الامر محبت بنده بر تو ظاهر می‌شود. بارى، اگر اى شهریار! دماغى دارى، تا رسیدن سفره داستانى بیان کنم گربه گفت: خوب است! بیان فرمایید موش گفت:

بر سفره هر آنکه خورد حلوا چون سفره شود رسن به گردن