سفرا

چون همسفرانت همه از خویش گذشتند انصاف نباشد که تو در خویش بمانی

بارتولد می‌نویسد : اسفراین در سنه ۱۷۳۱ میلادی بدست افاغنه ویران شده‌است و این دوران معاصر با اواخر سلطنت شاه طهماسب دوم و روی کار آمدن نادر شاه است.

این روستا در دهستان دامنکوه (اسفراین) قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۸۶ نفر (۳۸ خانوار) بوده‌است.

رفتند همسفران زیشان تو مانده قفا غافل ز دوری ره خفته به راهگذر

۳۶-وحدتی، علی اکبر، (۱۳۸۷)، منتشر نشده، گزارش بررسی باستان شناختی در شهرستان اسفراین- خراسان شمالی، جلد ۳، پاییز، سازمان میراث فرهنگی و

راه درازی به پیش همسفران کینه کیش همتی از پیش بیش بهر مهمات ما

ولایت ارغیان را در جغرافیای امروز، به بخش بام و صفی‌آباد شهرستان اسفراین استان خراسان رضوی ایران و حدی از نواحی پیرامون آن وجاجرم نیز مطابقت داده‌اند.

عنقریب است که چون سنگ نشان تنهایی ای دل خسته به این همسفران خوی مکن

بس فرو مانده ام ای خضر خدا را مددی کاروان رفته و وامانده ام از همسفران

حیرت مرا ز همسفران پیشتر فکند پای به خواب رفته درین ره روانترست

ای خضر ره عشق، غم ما مخور، اما این تازه ز ره گمشدگان، نوسفرانند

تیز تک مرکب و رهبر در پیش آه از سستی این همسفران

در ژاپن و منچوری مجدالسفرائی تو در فضل به مشهوری تاج الشعرائی تو

در راه طلب سر بنهد طالب مقصود آنان که بنالند زپا نو سفرانند

اولین شکل شناخته شده در ادبیات آذربایجانی مربوط به شیخ عزالدین پورحسن اسفراینی که یک دیوان شامل غزل فارسی و ترکی آذری سروده‌بود. غزل‌های ترکی آذربایجانی خود را تحت نام حسن‌اوغلو ثبت کرده است.