سفالینه

سفالینه جامی که می جان اوست سفالین زمین خاک ریحان اوست

اما چاشت و شام در حق کسی گفته باشد که هر روز سوال می تواند کرد که روز در حق وی چون سال بود در حق آن دیگر. و این در حق مدت است، ام جنس حاجت. اصل وی سه است: نان است و جامه و مسکن. رسول (ص) گفت، «ابن آدم را در دنیا هیچ حق نیست مگر در سه چیز: طعامی که پشت وی راست دارد و جامه ای که عورت وی را بپوشد و مسکنی که آنجا مقام سازد»، اما آنچه در خانه بود لابد از متاع خانه هم در این معنی بود، اما اگر نمد و حصیر دارد و برای زیلو سوال کند نشاید و اگر سفالینه دارد و برای آفتابه سوال کند نشاید و مهمات متفاوت است و در تقدیر نیاید، ولکن باید که بی حاجتی مهم چیزی که فاحش است نکند.

تشنه چشمی غم همکاسه ز دل می شوید باده در جام سفالینه نمی باید کرد

دهند آب ریحان فروشان دی سفالینه خم را ز ریحان می

خنبش بلقب گفتم و سرپوش بدان خم نی خم سفالینه، بگو لجه عمان

کند از راز جهان قصه تو گوئی دارد نسب از کاسه جم جام سفالینه ما

ز سحر آن سرا را نیابی خراب که دارد سفالینه‌ای پر سداب