سره مرد

سره مردا چه پشیمان شده‌ای گردن نه که در این خوردن سیلی سره ابلیسی

محمد ای سره مرد آبخواه و دست بشوی که روی فضل سیه کشت و کار جود ببود

چشم بگذار بر من ای سره مرد سرد مهری مکن به آبی سرد

مکن ای جان همه ساله تو به فردام حواله تو مرا گول گرفتی که سلیمم سره مردم

بر خصم چو یافتی ظفر ای سره مرد چندان زنش آن زمان که بتوانی خورد

گفت سمسار بدو کای سره مرد طالعت نو شد و بختت آورد

سوی میمنه هردوان را بخواست ابر میسره مردمان را گماشت

اول اصلاح خود کن ای سره مرد تا که اصلاح کس توانی کرد

آن شب از ضعف حال آن سره مرد فرض و سنت نماز قاعد کرد

دل تیره‌گیی کرد و بگفت ای سره مرد معشوق شگرفست برو ناز مکن