سرمدی

نور خدا نمایدت آینهٔ مجردی از در ما در آ اگر طالب عشق سرمدی

هر دل که به ذوق سرمدی خواهد بود در دایرهٔ محمدی خواهد بود

دولت خورشید شاهان جاودان بر پای باد ملکت امید میران سرمدی بر جای باد

عجب چون عاشق در عالم خود بار نمی‌یابد در عالم معشوق از کجا بار یابد یعنی عاشق بخود خود را نمی‌تواند بود که بخود معشوق بود و معشوق را از اشتغال بحسن و کرشمۀ خود از کجا پروای بودن عاشق باشد بدین نسبت درد عاشق ابدیست و اندوه او سرمدی.

از برای عمر جاویدان و نام سرمدی کردکاری‌کش خدا بخشد ثواب اندر ثواب

چون بهار سرمدی حق رسید شاخ خشک و شاخ تر آمیختند

کاش بودی در زمان احمدی تا رسیدی بر سرور سرمدی

سیراب سرمدی زیم از هر عطش بلی جامی نصیبم ار ز زلال محمد است

گر گرفتار صفات بد شدی هم تو دوزخ هم عذاب سرمدی

مقام او بمسند سریر قرب سرمدی حسام او مؤسس اساس دین احمدی