سرزمین

حکیمی گفت: خداوند، منافع دنیا و عقبی در یک سرزمین جمع نفرموده است. بل آن ها را متفرق ساخته است.

هر آن گه که آئی بدین سرزمین نگه کن به جمشید با فر و دین

فتد سایه قصرش ار بر زمین دمد نخل طوبی از آن سرزمین

چنان دید سام سرافراز را که راند در آن سرزمین بادپا

که ای تو وز کدامین سرزمینی چه می پرسی ز من اینم که بینی

محبت داد ما را سرزمینی که آب دیده می خواهد گیاهش

چو ده میلشان بود در شهر چین بدیدند خرم یکی سرزمین

نروید لاله از هر کوهساری نخیزد سبزه از هر سرزمینی

چه پرسی از دیار خاکساری گل هر سرزمینی آسمانی است

همانا ندانی که جان آفرین مرا کشته خواهد دراین سرزمین