سران

ندیده‌اید سرانجام این تماشاگه به چشم نقش قدم سوی هم نگاه‌کنید

همانا که پیکار مازندران همانا گرز و کوپال من با سران

وز آن رو سراندیبیان را خبر شد از کار و کردار آن سیمبر

نراند کس آن کاو بر انده ست نیز سرانجام بگذشت و بگذاشت چیز

چو گرزوس خود بخت بر گشته دید سران سپه را همه کشته دید

تا بار دگر خسرو دل بر پسران ننهد در کشمکش عشقت نیکوش سزا کردم

سران همچو اسب و به تن آدمی دل پهلوان گشت از ایشان غمی

نمود دیر زمانی به آفتاب نگاه ملول گشت سرانجام زان هوسرانی

بتخت پادشاهی چون بر آمد سران ملک را پا از سر آمد

شماریم خود را همه همسران نخندیم بر گریهٔ دیگران