سرافکندگی

افتادگی سریر و سرافکندگی است تاج در ملک فقر حاجت تاج و سریر نیست

ندانست چون شمع، کس زندگی که شد سرفراز از سرافکندگی

دلیریست هنجار لشگر کشی سرافکندگی نیست در سرکشی

گر نگشتند ز رخسار و لبش خوار و خجل رنگ گل زرد و سرافکندگی سوسن چیست

شدند انجمن با سرافکندگی که چون در سیاهی بود زندگی‌؟!

چو نرگس سرافکنده ام پیش تو سرافرازیم در سرافکندگیست

به عزّت گرفتن رهِ بندگی به بیچارگی و سرافکندگی

چنان گشت کوشنده در بندگی که شد سرفراز از سرافکندگی

تخت نشانی ز سرافکندگی تاج سرش خاک در بندگی

پس کبریا و بزرگی بر اندازه آن است که وجود همه مستند به اوست و کمالات، جملگی پرتوی از کمالات بی نهایات او، «غاشیه» بندگی بر دوش جمله کاینات نهاده، و طوق ذلت و سرافکندگی را بر گردن همگی انداخته.