سراجی

چه سراجیست فروزندهٔ رخ همت او که رخ فقر ندید آن که ازو کرد اسراج

ام‌السراجینه، روستایی از توابع بخش باوی شهرستان اهواز در استان خوزستان ایران است.

پیر طریقت گفت: الهی از جود تو هر مفلسی را نصیبی است، از کرم تو هر دردمندی را طبیبی است، از سعت رحمت تو هر کسی را بهره ایست، از بسیاری صوب برّ تو هر نیازمندی را قطره‌ایست، بر سر هر مؤمن از تو تاجیست، در دل هر محبّ از تو سراجیست، هر شیفته‌ای را با تو سر و کاریست، هر منتظری را آخر روزی شرابی و دیداریست.

تاکه رسم و رای او پیدا شد اندر ملک و دین ملک تاجی شد مرصع دین سراجی شد منیر

زهی نور جهان جان، که نورت نه از خورشید و ماهست و سراجی

لطیفی که از سعت رحمت او هر کسی را تیری و از بسیاری برّ او هر نیازمندی را بهره‌ای است. عزیزی که بر سر هر مؤمن از او تاجیست، و در دل هر محبّ از او سراجیست.

الهی از وجود تو هر مفلسی را نصیبی از کَرَم تو هر دردمندی را طبیبی است از سعت رحمت تتو هر کسی را بهره ای و از بسیاری بخشش تو هر نیازمندی را قطره ایست بر سر هر مومن از تو تاجی است و در دل هر محب از تو سراجی است و هر منتظری را آخر روز دیداریست

سراجی ای ز مقیمان حضرت ترمد رسید نامهٔ تو همچو روضه‌ای ز بهشت

درین سراچه تیره تو نور بخش سراجی چو درد دوست بود قابل هزار علاجی

آن سراجی که بود شمس از او مقتبسی نازد از پرتو او روح نیاکان بارم

آنچنان که آمار نشان می‌دهد، در سال ۱۳۲۹، این کارخانه ۱۵ تن پادوش گاوی، ۴۵ تن رویه و ۳۸ تن چرم سراجی تولید می‌کرده‌است و ۹۰ نفر در آن مشغول به کار بوده‌اند. پس از تأسیس این کارخانه، روند تولید چرم به روش صنعتی به تدریج در کشور گسترش یافت به گونه‌ای که تا سال ۱۳۳۷، تعداد ۲۲ کارخانه چرم احداث شد.