سخون

راسخون در علوم مردانند که سر از امر حق نگردانند

بودنی بود، می بیار اکنون رطل پرکن ، مگوی بیش سخون

هرکه تن دشمنست و یزدان دوست دانکه والرّاسخون فی‌العلم اوست

به جز شگفتی و حیرت همی چه افزاید؟ از آنچه دیدی و گفتند گونه گونه سخون

اسخون‌هوفن ۳ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده‌است.

هرکه تن دشمنست و یزدان دوست داند الرّاسخون فی‌العلم اوست

و وی را کلام عالی است و اشارت دقیق اندر حقیقت محبت و وی آن بود که از حجاز می‌آمد، اهل فید گفتند: «ما راسخون گوی.» بر منبر شد و سخن می‌گفت، مستمع نداشت. روی به قنادیل کرد و گفت: «با شما می‌گویم.» آن همه قندیل‌ها درهم افتاد و خرد بشکست.

أَمْ تَسْئَلُهُمْ أَجْراً ای أ تطالبهم یا محمد علی ما آتیتهم به من الرّسالة جعلا. فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ای فهم من غرم ذلک الجعل مُثْقَلُونَ: لا یطیقونه أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ ای عندهم اللّوح المحفوظ، فهم یکتبون منه و یستنسخون منه و قیل: الْغَیْبُ ما غاب عنه من خفیّ معلوماته و لطف تدبیره و کلّ ذلک تنبیه علی فساد ما هم علیه مقیمون اتّباع الهوی.

اسخون‌هوفن جزئی است از بخش کریمپنروَرد.

و این سخون دو گروه است: یکی آنان که نسبت به علم کنند مر جاه خلق را و طاقت معاملت آن ندارند و به تحقیق علم نرسیده باشند، عمل را از آن جدا کنند؛ که نه علم دانند نه عمل، تا جاهلی گوید: «قال نباید، حال باید»، و دیگری گوید: «علم باید، عمل نباید».

دل از خرد به موجد کل بسته است خاک فسرده و گل مسخون را

هر خط که او نویسد شیرین ازان بود کان هست صورت سخونان چو شکرش