سخنرانی

گفتم که سخنرانی جامی ز لب توست از پسته شکر ریخت که آری سخن این است

کیست کز باغ سخنرانی رفت که نه با داغ پشیمانی رفت

چه شیرینست با نعتت که الفاظ پریشانم چون لبها روی هم بوسند هنگام سخنرانی

بروی صفحه بریزد ز خامه خط شعاع کند ز روشنی رایت ار سخنرانی

غرض ز نقش همین است وبس که در هر جنس کند روایت از ایشان سخن سخنرانی

سوز غم و ساز سخنرانی از مفتقر نالان بطلب