سخت دل

نه از بیم رقیبان امروز وصلش دیده می بندم که نتواند زبار سخت دل برخواست مژگانم

سخت دلتنک شدم همتی ایشهپر تیر بشکن ایندام بکش باز بسوی وطنم

کشتند به تیغ غمزه ما را این سخت دلان سست کیشان

چگونه حرمت درویش پارسا ماند سؤال زشت و، غنی سخت دل، زبان گستاخ

گناه سستی بخت من است بسکه چنین توسخت دل دل آزرده مرا خستی

توخود به سخت دلی خو کنی وگرنه مرا به قدر یکسر مو چشم بر وفای تو نیست

گفتم نشد از ناله من سخت دلت نرم گفتا نه اثر نیست در این خاره شرر را

سخت دلتنگم بگو مطرب سرود سخت مخمورم بده ساقی شراب

تا کی خورم چو صورت سنگ از زمانه زخم من سخت دل نه آدمیم سنگ باره ام

گر جنگ کنی ملازمانت اشکسته شوند و سخت دلتنگ