سختی

به سنگ رفته فرو پای من ز دل سختی نمی برد سخن سرد ناصح از جایم

پای سرعت در ره هموار می آید به سنگ نرم رویی آورد بیرون ز سختی راه را

به سختی ها و پستی های زمانه نیز خو کرده ام

دلم کز سنگ از سختی گرو برد بزد بر شیشه او سنگ و شد خرد

اگر چه مرگ جانم را بخستی تنم باری ازین سختی برستی

دید ز سختی تن و جان آنچه دید خورد ز تلخی دل و جان آنچه خورد

همیشه تا گذرنده است در جهان سختی‌ تو مگذر و بخوشی صد جهان چنین بگذار

امیر فرمود که همچنین است. نسختی کن و بیار تا دیده آید بازگشتم. این شب نسخت کرده آمد و دیگر روز بدیگر منزل پیش از آن تا با چاکران رسیدم، پیش بردم‌ .

دورِ پیری را با محنت و سختی سپرد که تو ایّامِ جوانی گذرانی به رِفاه

ابلیس لعین دست گشاده‌است به غارت ایزدت بدین سختی ازین بست در این غار