سحا

چیست جرم تو که با عدل شهنشاه (سحاب) سنگ جور همه خوبان به سبوی تو فتاد

تا شد سحاب جودش با ظل و با مطر آمد نبات مدحش در نشو و در نما

تا چشم من ز فوت در من سحاب شد هرجا دری به بطن صدف بود آب شد

ز درد دل ازدیده بارید آب فزون ز آنکه باران ببارد سحاب

لم یحک نایلک السحاب و انما حمت به فصبیبها الرحضاء

اگر ز جود تو باشد سحاب را باران بود همیشه به دهر اندرون شکفته بهار

تا نیفشانی به دامن پاره ها ی دل (سحاب) یک نظر چون من به ماه روی آن مه پاره کن

زلف مشکین بر رخش باشد نقاب گوئیا کاندر سحاب است آفتاب

واندرو بر گناه‌کار، به عدل قطره ناید مگر بلا ز سحاب

گهش سایه می‌ماند باز از رکاب گهی در پیش قطره می‌زد سحاب